Wanneer authenticiteit verwordt tot een template

Terwijl ik door mijn social media feed scroll, voel ik iets verschuiven in mijn binnenste. Een soort ongemak dat ik lange tijd niet kon benoemen. Tot het opeens helder werd: alles is een template geworden. Zelfs kwetsbaarheid.

Personal branding, ooit bedoeld als uitnodiging om jezelf te tonen, is uitgegroeid tot een framework. Een formule. Een stappenplan. En ergens onderweg zijn we vergeten waar we dit allemaal voor deden.

De paradox van strategische authenticiteit

We leven in een bizarre tijd. Een tijd waarin kwetsbaarheid wordt verpakt als contentstrategie. Waarin pijn wordt gedeeld om algoritmes te voeden. Waarin intimiteit is vervangen door performance. En waarin we onszelf zijn gaan zien als merken die voortdurend geoptimaliseerd moeten worden.

Kijk maar eens naar de patronen. De posts die beginnen met een persoonlijk verhaal, gevolgd door een les, afgesloten met een call-to-action. De kwetsbare openingszin die je binnentrekt, waarna de expertise wordt uitgerold en je wordt uitgenodigd om iets te kopen, te boeken, te downloaden.

Het is een recept geworden. Een sjabloon dat werkt, maar zijn ziel heeft verloren.

En het cynische is: het werkt. Algoritmes belonen deze vorm van delen. Mensen reageren, liken, delen door. Maar vraag jezelf eens af — wat voeden we hier eigenlijk? Echte verbinding, of een machine die honger heeft naar engagement?

Het verschil tussen delen en verkopen

Ik ben absoluut voorstander van delen vanuit je persoonlijk bewandelde pad. Van het zichtbaar maken van je proces, je worsteling, je groei. Maar er is een fundamenteel verschil tussen delen vanuit menselijkheid en delen vanuit marketingstrategie.

Wanneer je deelt vanuit drama, trek je aandacht maar geen verbinding.Wanneer je deelt vanuit ego, voed je jezelf maar niet de ander.Wanneer je deelt vanuit commercialiteit, verkoop je maar raak je niet.

Maar wanneer je deelt vanuit pure menselijkheid, gebeurt er iets anders. Dan raak je iets in de ander dat dieper gaat dan woorden. Dan herken je elkaar in jullie gedeelde menselijkheid. Dan ontstaat er ruimte voor echte ontmoeting.

Dit gaat voor mij véél dieper dan "even iets kwetsbaars delen om dan een call-to-action aan toe te voegen". Dat is plat. Zo leeg. Het is het instrumentaliseren van emotie. Het vermarkten van pijn. Het reduceren van je innerlijke wereld tot contentstof.

De innerlijke kompas

Echte deling komt vanuit een ander bewustzijn. Je deelt omdat je diep in je binnenste voelt dat je hierover mag spreken. Niet omdat het goed scoort. Niet omdat het past in je contentkalender. Niet omdat het onderdeel is van je marketingfunnel.

Je deelt vanuit wat ik zou willen omschrijven als bezieling. Of je innerlijke roeping. Een gevoel dat groter is dan jijzelf, dat door je heen wil spreken. Een inzicht dat geboren wil worden, een waarheid die gedeeld wil worden, een ervaring die misschien iemand anders kan helpen op hun pad.

De insteek komt vanuit bijdragen tot een groter geheel. Vanuit dienstbaarheid. Vanuit de vraag: wat is hier werkelijk van dienst? Niet: wat levert mij dit op?

Energie liegt niet

En deze energie, die pik je meteen op. Je lichaam weet het verschil, ook al kan je hoofd het nog niet altijd benoemen.

Je voelt of iemand een "persoonlijke kwetsbare tekst" deelt vanuit "dit werkt goed op socials, dus zetten we hier even op in". Of dat het komt vanuit ware oprechtheid, een diepgaand inzicht, een visionaire kijk.

Je voelt wanneer iemand spreekt vanuit zijn hoofd of vanuit zijn hart. Wanneer woorden geconstrueerd zijn of geboren worden. Wanneer iemand zich toont of een rol speelt.

Het is subtiel, maar het is er. Die trilling van echtheid. Die resonantie van waarheid. Die ruimte die ontstaat wanneer iemand werkelijk aanwezig is bij wat hij deelt.

De uitnodiging: voelen in plaats van denken

Daarom is dit mijn uitnodiging aan jou: voel wat content met je doet. Niet denken. Voelen.

Ziet die persoon zichzelf als een product dat zich moet vermarkten? Of komt het vanuit een diepzielduiken, een energie die je waarlijk in het hart raakt?

Spreekt iemand tot je vanuit een template, of vanuit hun essentie?

Is het performance, of pure presence?

Pure presence from your essence

Daarom spreek ik van pure presence from your essence. Omdat je geen template bent. Geen framework. Geen merk. Geen product. Geen optimalisatieproject.

Je bent een energetisch wezen met een aards ruimtepakje aan, die hier iets wezenlijks te betekenen heeft. Met een unieke frequentie, een eigen toon, een specifieke bijdrage die alleen jij kunt leveren op de manier zoals jij dat doet.

En dat is alleszins geen template wezen.

Wanneer je vanuit die ruimte spreekt, vanuit die diepste waarheid in jezelf, dan is er geen strategie meer nodig. Dan is er geen framework. Dan ben je simpelweg aanwezig bij wat zich door je heen wil uitdrukken.

En die energie, die raakt. Die verbindt. Die inspireert.

Niet omdat het slim is bedacht. Maar omdat het waar is.

Terug naar de essentie

Misschien is het tijd om terug te keren naar de essentie. Om te vragen: waarom doe ik dit eigenlijk? Waarom wil ik zichtbaar zijn? Wat wil er werkelijk door mij gedeeld worden?

En dan te wachten tot het antwoord komt vanuit stilte, niet vanuit strategie. Vanuit bezieling, niet vanuit berekening. Vanuit liefde voor wat je doet en wie je dient, niet vanuit angst om niet gezien te worden.

Dat vraagt moed

Want het betekent dat je soms niets post. Dat je wacht tot er iets is dat werkelijk gedeeld wil worden. Dat je niet meegaat in de druk van constant zichtbaar moeten zijn, van altijd relevant moeten blijven, van voortdurend waarde moeten leveren.

Het vraagt vertrouwen

In jezelf. In je timing. In de kracht van echtheid boven strategie.

En het vraagt onderscheidingsvermogen

Om te voelen wanneer iets vanuit ego wil spreken en wanneer vanuit essentie. Wanneer je post om gezien te worden en wanneer om bij te dragen. Wanneer je deelt vanuit leegte en wanneer vanuit volheid.

Een nieuwe frequentie

Wat als we een nieuwe frequentie neerzetten? Een manier van zijn die niet draait om optimalisatie, maar om oprechtheid. Niet om bereik, maar om resonantie. Niet om verkopen, maar om verbinden.

Waarin we onszelf toestaan om mens te zijn in plaats van merk. Om stil te zijn wanneer er niets te zeggen valt. Om te delen vanuit volheid in plaats van vanuit strategie. Om aanwezig te zijn bij wat er werkelijk toe doet.

Misschien bereiken we dan minder mensen. Maar misschien raken we wel dieper. Misschien bouwen we dan geen volgers, maar wel echte verbindingen. Misschien creëren we dan geen engagement, maar wel ontmoeting.

Waar ik voor sta

En dat, dat is waar ik voor sta. Niet voor nog een template. Maar voor de moed om jezelf te zijn in een wereld die je probeert te formatteren.

Voor het vertrouwen dat jouw essentie genoeg is. Dat je niet geoptimaliseerd hoeft te worden om waardevol te zijn. Dat je bijdrage niet perfect hoeft te zijn om impact te hebben.

Voor de overtuiging dat we elkaar meer dienen met onze waarheid dan met onze strategie. Met onze aanwezigheid dan met onze performance. Met onze menselijkheid dan met onze marketing.

Niet omdat het makkelijker is. Maar omdat het echter is.

En in een wereld vol templates, is echtheid het meest radicale wat je kunt zijn.